Vrata župnog ureda crkve koju novosađani zovu Katedrala, po prvi put su širom otvorena čitaocima ALO! novina. Dekan Novosadskog okruga prečasni Robert Erhard, koji nešto duže od godinu dana službuje na mestu župnika ove crkve pored prostorija, koje nisu baš u najboljem stanju, otvorio je i svoju dušu, pričajući kako se novosađani odnose prema domu u kome se čuva istorija drugog po veličini grada u Srbiji.

-Iako je župni ured, ured katoličke crkve, mi čuvamo dokumentaciju o životu stanovnika Novog Sada, koji je od uvek bio multikulturalni i u kome je od uvek živeo narod različite nacionalnsoti, pa tako i veroispovesti. U mnogobrojnim knjigama, među kojima su neke i iz 17. veka, najviše je matičnih knjiga, koje su kroz istoriju vođene na različitim jezicima. U njma mogu da se vide prezimena, među kojima ima Mađara, Nemaca, Hrvata, Srba...i pripadnika drugih naroda. Tu je i povelja o osnivanju prvih zanatlijskih škola u Novom Sadu, iz doba Austrougarske monarhije -za "Alo!" smirenim glasom započinje priču župnik Erhard, objašnjavajući da su Novi Sad uvek krasili iskren, spontan bratski pozdrav, srdačan stisak ruke i prijateljski razgovor na ulici, bez obzira na veroispovest njegovih stanovnika.

Neprocenjiva dokumenatacija koja svedoči o postojanju života u Novom Sadu , čuva se u zgradi Rimokatoličkog župnog ureda, koja se iz unutra blago rečeno raspada, iako je pod zaštitom gradskog Zavoda za zaštitu spomenika kulture. Taj objekat je jedini koji je preostao posle stradanja grada u Buni davne 1849. godine. Iako je odolevao zubu vremena njegovo današnje stanje je teško opisati rečima. Po ulasku u unutrašnjost zdanja svaki posetilac, dobije osećaj najmanje, kao da je pijan, jer su podovi ulegli i iskosili se, zidovi oronuli i popucali, a u dvorište, koje je nekada bilo prava mala, zelena oaza u najstrožem centru grada, možete se spustiti jedino helikopterom, ako želite da izbegnete oronule i opasne hodnike tog zdanja.

- Iako se nalazimo u najstrožem centru Novog Sada, objekat i samo dvorište naše zgrade izgledaju kao da smo u drugoj dimenziji. Sa jedne strane nam se nalazi Kulturni centar Novog Sada, sa čije terase, gde se često priređuju najsvečaniji gradski događaji, doleti nam po neki opušak, stari CD, različiti papiri... U dnu zapuštenog dvorišta, sagrađena nam je trafostanica i to bez odobrenja za gradnju. U Župni ured je smešteno napajanje gradskog video nadzora. Zagrađeni smo sa svih strana, jer je deo dvorišta pripao bašti letnjeg bioskopa, tako da više nemamo ni kapije, ni kolskog ulaza, pa je nemoguće bilo šta u dvorištu uraditi - priča ovaj Božiji poslanik, dodajući da baštenski otpad, uz mnogo muke može da iznese samo u pešačku zonu Novog Sada i to kod fontane u katoličkoj porti, što verovatno nikome ne bi odgovaralo.
Ogroman problem stanovnicima Katoličke porte prave i oni koji remete javni red i mir, ne dozvoljavajući građanima da normalno žive. Pored crkve vrlo često su na udaru stanari okolnih višespratnica. O ponašanju Novosađana prema ovom „svetom mestu“ svedoči i najnoviji snimak na kome se vidi mladić koji u sred noći iz čista mira oštećuje župnikov automobil, parkiran ispod nekoliko kamera video nadzora
- Kada dolazim na svetu misu, svedok sam da portu pojedinci u toku noći koriste kao javni toalet. Takođe, nalazimo se u prilično nezgodnoj situaciji da liturgije služim dok spolja dolazi buka, cika i vriska. Najstrašnije od svega mi je kada vidim malu decu koju roditelji dovode u portu da se igraju, gde oni puze, kleče, valjaju se, a sve po mestima gde je samo pre nekoliko sati tokom noći, neko urinirao, povraćao... – zaključuje prečasni.